BAYBURTLU HİCRÂNÎ
Asıl adı Hacı, soyadı Taştan olup 1908’de Bayburt’a bağlı Akpunus (Çamlıkoz) köyünde doğmuş, 22 Mart 1970’de Bayburt merkezinde vefat edip mahalle mezarlığına gömülmüştür. Babasının adı İlyas, annesininki ise Feruze’dir. Köy imamından öğrendiklerine özel olarak öğrendiği yeni alfabemizi de ekleyerek tahsilini tamamlamıştır. İki evliliğinden 11 çocuğu olmuştur.
1956’da yerleştiği Bayburt’ta ölünceye kadar kalmıştır. Gezdiği yakın çevrede bazı âşıklarla tanışma imkânı bulmuştur. 23 yaşında Akçaabat’a bağlı Zevana (Salıhan) köyünde işçi olarak çalışırken bir gece rüyasında bade içirirler ve aşka düşmüş olur. Bunun sonunda o coşup taşmaya başlayacaktır.
Şiirlerinde bazı kelimelere özel anlamlar yüklediği olur. Dünyevî aşka dair yazdıkları yok denecek kadar azdır.
Hakkında birkaç kitap yayımlanmıştır.
Dinle gitti bizden kalpteki sevinç
Yolumuz sapada kapandı kaldı
Nuh tûfanı gibi çok kıldım itap
Yolumuz deryada kapandı kaldı
Yaz Özcan'ım bugün bir hoş da makal
Tebrik et dostları duysunlar ahval
Buyurulmadı yazdığımız arzuhal
Neden Adliyede kapandı kaldı
Sönmez olundu bizde bu yanışanlar
Bu gün yüz çevirdi dünkü kafadar
Evvelâ gönlümüz gezerken süvar
Yollarda piyade kapandı kaldı
Hicrânî hicret kıl eğlenme burda
Vücudum hayatta ruhumuz şurda
Makineler gitmez oldu Bayburt'a
Yol Gümüşhane'de kapandı kaldı
Bu gün ateşime düşme pervane
Hiç eksilmez sönmez nar vardır bende
Erittim cismimi gör yana yana
Bilmezler ne acep kâr vardır bende
Kurdum çadırımı yar otağında
Kestirdim kolumu dost tuzağında
Hikmet yaylasında kudret dağında
Güneşten erimez kar vardır bende
Ne âlem dururmuş ne kervan gitmiş
Ne haber alınmış ne gözler görmüş
Ne el destelemiş ne parmak dizmiş
Elmas diye kutlu dür vardır bende
Hicrânî'yem esrarımdan ne verim
Açmaz kapısını yurduma girim
Haki tel ipekten kurdum çadırım
Ordu konduracak yer vardır bende
