SAMANYOLU VEŞİİR - MUSTAFA NECATİ KARAER
Ateşle oynadığım günler,
Daha, yağmur sonraları filan değil;
Rüzgârların padişahı benim,
Es dersem eser,
Yıldızların padişahı benim,
Sus dersem susar;
Ninemin dilinde, "Arap Kızı" güzelleşir,
Alev alev, uzun kış geceleri
Dinlediğim uzun masallardı şiir.
Sonra başka rüzgârlar, başka türküler
Ve durup dururken yağmurlar,
Kesilecek diye aklım gider.
Sen çıktın karşıma yağmur güzeli,
Oysa yalnız masallardaydı keder.
İlk açılan pencerenin altında
Bıraktığım sırılsıklam geceler
Belki rüyalarınla birleşir,
Belki rüyalarda şiir.
Hoşçakalın şehirler, evler
Hoşçakalın dost ışıklar, pencereler
Beni denizler çağırıyor mavi mavi,
Yalanım varsa taş olayım
Beni ırmaklar çağırıyor, sahi.
Yıldızlarla görülecek hesabım var
Ben Samanyolu'na gidiyorum.
Hoşçakalın çobanlar,
Nerdeyse birazdan orta ışır
Hoşçakalın, aydınlığa dayanamaz şiir.
Ama karşıda kutup yıldızı,
Çoban ateşleri çoktan sönmüş
Ne çoban var ne çoban kızı,
Samanyolu bir düş;
Arada yıllardan bir uçurum
Çaresiz, masal ülkelerinden
Yeryüzüne dönüyorum:
Bir tekne sularla haşır neşir
Sen nerdesin şiir?
İşte ikiye bölünmüş bir dünya
Başka rüzgârlar, başka türküler,
Ateşle oynuyor insangiller
Düşen cemre filan değil suya
Korkular, korkular, Korkular...
Artık baharlar gelmeyecek dünyamıza
Bütün kapılar kilitli,
O sihirli anahtarı çevir
Umudum bir sende kaldı şiir.
İLGİLİ İÇERİK
MUSTAFA NECATİ KARAER ŞİİRLERİ
MUSTAFA NECATİ KARAER’İN ŞİİRİ
MUSTAFA NECATİ KARAER HAYATI ve ESERLERİ