BİR İĞBİRAR - ABDÜLHAK HAMİT TARHAN
1
Bilmem neye bu diğer muğber
Gönlüm gibi hercivâr muğber
Berc u beden u hisâr muğber
Deryâ muğber kenâr muğber
2
Mescidde ne varsa çehre bir hâk
Revzenleri sânki çeşm-i der hâk
Minberle mezâr ser-be-ser hâk
Mihrâb nigûn menâr muğber
3
Mutrip serilip türâbe bî-hûş
Çeng ü def ü nâylar ferâmûş
Sâki gile mend ü bezm hâmûş
Rakkâse-i bâde-hevâr muğber
4
Kalsam n’ola serseri-i mevk
Geçmiş dem-i dilber-i mevk
Dökmüş tüyünü per-i mevk
Ebkâr-ı hayâl-i zâr muğber
5
Cennetse de neş’esiz melekler
Sân her biri ol periyi bekler
Açmışsa da renksiz çiçekler
Gelmemişse de nev-bahârı muğber
6
Çıkmasa da o mahveş denizden
‘Arzetsin o hâle eş denizden
Yatmış gitmiş güneş denizden
Ahterlere hûn-nisâr muğber
7
‘Arzettiği renk ile o vaveyl
Yâdımdaki hüsne ‘arz eder meyl
Mehtâb teverrüm eylemiş leyl
Mâtem-zede eşk-bâr muğber
8
Kalsın mı meh ü sitâne hürrem
Hûrşîd ne var tutarsa mâtem
Olmuştu anın gibi benim hem
Mahbûbem olan nigâr muğber
9
Yok eski safâsı bağ u râgın
Gör bülbülü pençesinde zâgın
Yerden çıkıyor gibi bu bâgın
Sahnındaki rüzgâr muğber
10
Varmış görerek o sevgi hâbe
Olmuş vütevâri-i harâbe
Herşey gibi münkabil türâbe
Geçmiş çâgı cûybâr muğber
11
Leb-teşne çemen nihâl uryân
Kûhsâr inler sehâb giryân
Kuşlarda da yok sükûta pâyân
Maskatları hâk-sâr muğber
12
Her kûşe neşîmen-i serâir
Gelmekte lisana sân makâbir
Meşhûr-ı sükût hep meşâcir
Vâdide bir âh ü zâr muğber
13
Yek-reng heremle nev-civânî
Sevdâ ile hüsn-i bî-müdânî
Müstakbel o fikri-i câvidânı
Mâzi gibi hep gubâr muğber
14
Nerden oluyor bu hüzn târî
Gönlüm ona vâkıf olsa bârî
Benden mi iğbirar sârî
Aslında mı reh-güzâr muğber
15
Bîn kerre ânın tutup elinden
Geçdimdi bu reh-güzâr dan ben
Mevki yire belki öyledirsen
Amma ki o yâdigâr muğber
16
Ben sağım o öldü gitti küskün
Her gördüğüm olmasın mı ölgün
Geçmişte idi benimle birgûn
Olmuştu bu yerde yâr muğber
17
Şeb mâtemidir gözümde nâlân
Akşam ise hüzündür nümâyân
Envâr-ı tulû’-ı şem’i zindân
Fikrim gibi târ u mâr muğber
18
Fikrim inecek olursa makdem
Çıktıkça fakat semâdan akdem
Menend-i mezâr önümde her dem
Her kûşede âşikâr muğber
19
Söyler anı nerde kılsa bîdâr
Hayretle beni tuyûr u eşcâr
Eyler anı nerde görsem ihtâr
Bir duhter-i bî-karar muğber
20
Bir fem ki beyân eder tazallüm
Bir tâze çiçek ya bir tebessüm
Bir çehre ki gösterir teverrüm
Bir mevç-ya bir mezâr muğber
Vezni:Mef’ûlü/ Mefâ’lün/ Fe’ûlün
Kelimeler
Muğber: tozlu, gücenmiş.
Revzen: (C.: Revâzin) Pencere
Ser-be-ser: f. Baştan başa.
Nigûn: f. Tersine dönmüş, altüst olmuş, başaşağı. * Ters, uğursuz, aksi. Menar: Nur yeri. Fener kulesi. * Câmi minâresi. * Yol işaretleri.
Mutrib: (Tarab. dan) Çalgıcı, çalgı çalan. Şarkıcı, şarkı söyliyen. Hânende. Rakkase: Oynayıp dans eden kadın.
Bade: f. şarap, içki. Kadeh. (İçkinin her çeşiti haramdır, büyük günahtır. İnsan sağlığına zararları ilmî bir gerçektir. Aile, cemiyet hayatı ve ahlâk için de yıkıcıdır. İçkiden ve içenlerden uzak durmak gerekir.)
Ebkar (Bikr. C.) Bekârlar. * Mc: Evvelce kimsenin söylemediği sözler.
Hayal-i zar: zayıf fikir.
Sân: f. "Benzer, andırır" mânâlarına gelerek birleşik kelimeler yapılır.
Ahter: Yıldız. * Mc: Baht, talih.
Eşk-bar: f. Çok ağlayan. Çok gözyaşı döken Hüzn tari: birdenbire kederlenme.
Gubar: toz.
Ah ü zar: ağlayan, inleyen dost. Zayıf, dermansız.
Hak-sar: f. Toz toprak içinde kalmış. Perişan hâlli.
Kuhsar: f. Dağ tepesi. * Dağlık yer.
Leb-teşne: susamış, kurumuş dudak. teverrüm: verem olma. bîdar: f. Uykusuz, uyumayan. Uyanık. eşcar: (Şecer. C.) Ağaçlar.
ihtar: Hatırlatmak. Dikkati çekmek. Tenbih. Uyarma. Kalbe gelen doğuş, ilham.
menend-i mezar: mezar eşi.
tarumar: f. Dağınık, karmakarışık, perişan.
envar-ı tulu’-ı şem: gece vakti birden ışıklar çıktı, açtı.
İLGİLİ İÇERİK
ABDÜLHAK HAMİT TARHAN ŞİİRLERİ