BENİ GÜLŞENDE AÇMAZ SEYR-İ VERD Ü YASEMEN SENSİZ -SEYYİD VEHBİ
Beni gülşende açmaz seyr-i verd ü yāsemen sensiz
Dikendir her şükūfe çeşmime ey gül-beden sensiz
Gel ey rūḥ-ı revānım cismime gelsin yine cānım
ten-i bi-cāna döndüm bister-i ḥasretde ben sensiz
Şeker gibi lebiŋden ṭatlı ṭatlı būse şevḳiyle
Mmeẕāḳ-ı ārzū telḫ oldu ey şirin-dehen sensiz
Nice ārām eder tenhā-nişin-i külbe-yi aḥzān
sen inṣāf eyle gel ey Yūsuf-ı gül-p/rehen sensiz
Baḳıp serve ḫayāl-i ḳāmetiŋle eglenir Vehbi
Ederse nev-ḫırāmım gāhice seyr-i çemen sensiz
Yrd. Doç. Dr. Ahmet YENİKALE, SÜNBÜL-ZÂDE VEHBÎ DÎVÂNI, Kahramanmaraş 2012
İLGİLİ İÇERİK