ÖTELER - ARİF NİHAT ASYA
Sanmayın Leylâ'yı, kalmış lânesiz:
Ey gönüller, oldunuz son lâne, siz!
İddir, seyyareden seyyareye
Şimdi sultanlar gider, gerdûnesiz.
Burda şi'r elfâza duymaz ihtiyâç...
Aşkı söyler yerle gök, efsânesiz.
Burda rü'yâ kuşları,
öyle hürdürler ki dalsız, dânesiz...
Bir sükûnet, bir rükûdet âlemi
Buldular ma'mûresiz, vîrânesiz
Birleşip yer gök, ufuk olmuş bu hat...
Bir dikiş dikmiş dikenler, iğnesiz!
- Gayri -Leylâ, hüsnünü
Seyreder, âyinesiz;
Süslenir hâlâ, tarar gîsûlann...
Lâkin artık, şânesiz!
Nurlardan halk edilmiş el, bize
Mey sunar, peymânesiz;
Gaşyeder âşıkları
Bir derin vuslat, ki lebsiz, sînesiz...
Burada Yusuf bahtiyar olmuş, Zeliha bahtiyar…
Ağlayın, ey gözlerim, dünyada Bünyamin’e siz
İLGİLİ İÇERİK