AĞLARKEN - ARİF NİHAT ASYA
Gözlerim doldu da her şey yine bir sis oluyor.
Yine rüyalı ufuklarda da bir titreme var.
Sanki benzim gibi, ruhum gibi her şey soluyor;
Sanki kalbimdeki hicran ile dolmuş bu diyar.
Ağlamak işte nasibim, yine ah, ağlıyorum!
Bütün öksüzlüğüm artık taşıyor kalbimden.
Yalnızım. Ağlıyorum, gülmeye küskün ruhum.
Son tesellisini gelmiş buluyor ağlarken!
Son teselli bana göz yaşlarım, ah ağlıyorum
Ağlasın kalbime handeyle dolan hülyalar!
Sarmasın ufkumu artık bu ölüm handeli kar.
Ben, geçen günleri müphem, ölü bir rüyayım,
Şimdi bir sisli yolun üstüne düştüm yalnız.
Belki bir lâhza, demiştim, yaşarım sevdasız.
(Gençlik Dergisi, 30 Nisan 1921, sayı:14.)
İLGİLİ İÇERİK