KOPUĞUN HANI-ŞEREF BİRSEL
Devrilmiş bir tren gibi bakıyor han
yaralı ışıkların arasından
rüzgârda terleyen atlar
sessizce yer değiştirirken
dönmek için bana bir şey gönder
yüzüm beni herkesten saklıyor
beni dünyaya çağıracak bir ses
çıkmıyor kemiklerimin arasından
kopuğun hanında yaşlı bir adam
su içiyor sabaha karşı
tasın dibinde kalan
yüzünü görmek için...
İLGİLİ İÇERİK