İLK DEFA YÜRÜYÜNCE BİR OĞUL- ŞEREF BİRSEL
Geçen gün yürüdü oğlum
camdan düşmüş bir sabah
kırlara sokulurken...
Oğlum yürüdü geçen gün
Ağaçlar, mendiller, sandallar yürüdü
bir’den yaşını aldığı gün
evlerin içi balkonlara
dağların ortası madenlere,
suların dışı değirmenlere yürüdü
Gün geçen oğlum yürüdü
kardeşlerin gözleriyle açılmış
öyle candan, öyle içli bir kuyu
Yusuf, Yakub’un gövdesinde gurbete yürüdü
Şarkısı kendinden büyük olana kar
Ve ertelenmiş mevsimler yürüdü
Yürüdü oğlum geçen gün
kağıtlar, ninniler, hırkalar...
parmaklar, bakır yüzüklere yürüdü
Kazablanka’da bir dostum var, olamaz mı?
şantiyeler, mevsimlik işçiler
alanlar ve kaybedenler...
loş ışıkta çözülen devrimciler,
donmuş bir nehir yürüdü
Bunu mu diyecektin sevgili içim!
de o vakit, dünya budur!
burada yalnız acı çekilmiyor
toprak da çekiliyor ayaklar altından
ilk defa yürüyünce bir oğul!
İLGİLİ İÇERİK