YÂR ÖLÜM- FATMA ŞENGİL SÜZER
Sana bu ayrılığı kendi elimle verdim
Öp ve gülümse
bu kapıdan geçerken beni hep şiir tutuyor
rikkatle efendim diyorum
efendim ben kiim?
nerde ağzımda benim
sizi bir sandal ağacı kadar mes’ud edecek
kelâmın esintisi
bizi bu şehirde unuttular efendim
efendim ben kiim?
sevgilinin bir zaman yürüdüğü
topraktan bir zerre değdi kapıya
ve hiç dokunulmadı deselerdi yâre
yığılır mıydı haşmetinden zerrenin
yâr olduğu yerde
ben hangi zamanın sevgisini yaşıyorum
sanki yürüyeceğim
ayağımın izi ışıldayacak
kalmayacak kasvetli adamlar bu şehirde
yâr kapıdan gül kokusu geliyor
kızlar kızlar kızlar uçuyor bu havada
darmadağın kaldım permeperişan
yâr ölüm benimilen yarışıyor
daha güzel bir sevgili olmaya
İLGİLİ İÇERİK