BEYAZKÂR- MEHMET ALİ ÖZKAN 
Şiirin pahası,
Renginden beli’olur
Kar gibi yazılır şiirin hası,
Lapa da yağsa, dönse de tipiye
Has şiir beyaz olur, beyaz ve berrak.
Bir tohum kabuğunu çatlatır gibi çıkarak
Kelimeler yürekten,
Kanla yazılır şiir dediğin,
Mürekkebi en iç damarlardan damıtılarak.
Şiir dediğin kartallar gibi serazat olur hem
Yüce dağlar gibi dumanı eksiksiz başından
Çocukların uçurtmasında saklıdır tılsım:
Pervasız esen rüzgâra diklenmeden
Göklere ağamaz şiir ve koşamaz dizeler,
Tellere takılmadan.
Sonra, bak bu da çok mühim:
Yunusleyin yazılır şiir dediğin,
Şeker gibi bal gibi.
Bir derviş bir lokmacık ekmeği
Kurda kuşa pay eder gibi.
Yahut Fuzulice münzevi de olabilir,
“Ne açar kimse kapım,
Bâd-ı sabadan gayrı” der gibi.
Şiir dediğin mazlumun yüzünü okşayan meltem
Zalime fırtınalar, boralar.
Siyah, sarı, esmer ya da beyaz “beyaz”lara kelime yumrukları
Siyah, sarı, esmer ya da beyaz “zenci”lere gül tomurcukları
Şiir dediğin güçsüz haklılara isyan sancağı
Haksız güçlülere mayınlı araziler şiir.
Bir yer şiirse eğer
Giremez oraya karnı pek toklarla kalın enseliler.
Şiir işçisinin işidir, emekçisinin.
Alın terinde pişer dize dediğin.
Açık bir alından uçuşur gibi
Billur kanatlar çırpmak yüreklere şiir.
Şiir dediğin beyaz olmalı
Her renkten beyazların vurduğu
Rengârenk zenciler kadar.
Sözü yormadan:
Can ile yazılır şiirin hası,
Yeryüzünün ve insan yüzünün
Acılarından devşirme
Gözyaşları kadar berrak olur.
Beyaz olur, ışığa vurgun gözbebekleri kadar
Ve bembeyaz, kalbe nişan Kâbe’nin örtüleri kadar...
İLGİLİ İÇERİK