CENAZE ALAYI -ŞABAN ABAK 
Artık her mezarlıkta tanıdığım biri var
Ölüler şaşırıyor beni gördükçe
Her cenaze alayında farklı elbiselerle
Ölüyor sevdiklerim dostlarım düşmanlarım
Her cenaze alayında ölenin en yakınıyım
En sessiz ağlayanı en içten yananıyım
Yine bugün yayalık zehrini tas tas içtim
Seni andım da yandım katıldım kafileye
Tabut mu taşıyorduk seni mi arıyorduk
Nasıl yanarsa apansız ölümü yaşayanlar
Kemiklerinde duyup ayrılık acısını
Ruhunda saklayanlar
Öyle taşıdım acını omuzlarımda
Oğlu ölmüş babalarla kol kola girdim
Yan yana durdum ölümle fotoğraf çektirdim
Gözyaşımla sulandı İstanbul selvileri
Sandım ki yine bugün Bağdat bombalanıyor
Kâbil miydi yoksa Gazze mi dün gece mi?
/Seslerin serdarı nağralar ve kişnemeler
Göklere mi çekildi duymuyor kulaklarım/
Seni kaybedişimden bir nüve bütün bunlar
Sen yoksun diye ölüyoruz şimdilik
Yüzyıldır ağladığım Yemen türküsü sensin
Mostar Köprüsünde seni anıp ağladım
Şam’da Sultan Vahdettin’in kabri başında çöktüm
Bütün cephelerde birden çöktüm ağladım
Issız yurdumun azabını duydum ağladım
Rüyamda bir işsiz adam gördüm ağladım
Kara kışta yalınayak gezenlere ağladım
Uçan balonunu aniden göğe kaçırmış
Bir oğlan çocuğu gördüm /o ne küskün bakışlar! /
Koştum yeni balon alıp verdim ama yine ağladım
Refakatçi koltuğunda uyumuş bitkin anne
Mayının uçurduğu bacağını unutmuş
Futbol oynarken görüyor oğlunu rüyasında
Ben o rüyaya girip çocuğa pas veriyorum
Oğlu ölmüş babaların koluna giriyorum
Senin için ata binip poz veriyorum
Her şehirde zafer ve diriliş hatırası
Seni bu abidenin önünde bekliyorum
-Poz dedim de Furkan oğlan Ömer’e benziyordu
Gardıropta Anadolu Lisesinin forması-
Artık her mezarlıkta tanıdığım biri var
Dönüşün ruhumuzun diriliş bayramıdır
Müthiş kalabalık olacak dost meclisimiz.
İLGİLİ İÇERİK
