ANA DİLİ - BAHTİYAR VAHAPZADE 
"Dil açanda ilk defa "ana" söylerik biz,
"Ana dili" adlanır bizim ilk dersliyimiz.
İlk mahnımız laylanı anamız öz südüyle
İçirir ruhumuza bu dilde gile-gile.
Bu dil - bizim ruhumuz, eşğimiz, canımızdır,
Bu dil - birbirimizle ehdi-peymanımızdır.
Bu dil tanıtmış bize bu dünyada her şeyi.
Bu dil ecdadımızın bize goyup gettiği
En kıymetli mirasıdır, onu gözlerimiz tek
Goruyup nesillere biz de hediyye verek.
Bizim uca dağların sonsuz ezemetinden,
Yatağına sığmayan çayların hiddetinden.
Bu torpağdan, bu yârden,
Elin bağrından ğopan yanıglı negmelerden,
Güllerin renglerinden, çiçeklerin iyinden,
Mil düzünün, Muğanın sonsuz genişliyinden
Ağsaçlı babaların eğlinden kamalıdan
Düşmen üstüne cuman o gıratın nalından
Gopan sesden yarandın.
Sen halgımın aldığı ilk nefesden yarandın.
Ana dilim, sendedir halgın eğli, hikmeti,
Ereb oğlu Mecnunun derdi sende dil açmış.
Üreklere yol açan Füzulinin seneti,
Ey dilim, gudretinle dünyalara yol açmış.
Sende menim halgımın gahramanlıgla dolu
Tarihi varaglanır.
Sende neçe min illik menim medeniyyetim
Şan-şöhretim şahlanır.
Menim adım, sanımsan,
Namusum vicdanımsan!
Milletlere b’alğlara halgımızın adından
Mehebbet dastanları yaradıldı bu dilde.
Bu dil - tanıtmış bize bu dünyada her şeyi.
En gıymetli mirasdır, onu gözlerimiz tek
Goruyub, nesillere biz de hediyye verek!"
İLGİLİ İÇERİK
