Kullanıcı Oyu: 0 / 5

Yıldız etkin değilYıldız etkin değilYıldız etkin değilYıldız etkin değilYıldız etkin değil
 

DUMANLAR SENFONİSİ -ÖZKER YAŞIN

Hoyrat bir rüzgâr uçurdu saçlarını,
Kadın son defa "elvedâ” dedi,
Yüzünde umutsuz günlerin hüznü vardı
Ve dumanlı dumanlıydı gözleri

Vapur yavaş yavaş uzaklaşırken
Yaman bastı gariplik yaman.
Bir çaresizlik sardı dört yanı,
Ufukta yalnız kara bir duman...

Bu dumandaydı her şey bu dumanda,
Bu dumandı sevgiliyi götüren.
Vapur dumanlar içinde gitmişti,
Dumanlar içinde gidecekti tren.

Adam hatırlıyordu bir bir
Öpüşlerle dolu geceleri.
Cigarasından döne döne dumanlar çıkıyordu
Dumana takıldı düşünceleri...

Kutu gibi evleri olacaktı bir gün,
Bacasından dört mevsim duman tütecekti.
Bahçesinde nur topu gibi
Gürbüz çocuklar büyüyecekti.

Gel gör ki kadın alıp başını gitti
Cümle hatıraları bırakıp arkasında.
Adam böyle yalnız, ölünceyedek,
Kaldı mı dumanlar ortasında

İLGİLİ İÇERİK

CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRLERİ

DİVAN EDEBİYATI ŞİİRLERİ

HALK EDEBİYATI ŞİİRLERİ

KONULARINA GÖRE ŞİİRLER

ÖZKER YAŞIN ŞİİRLERİ

SON EKLENENLER

Üye Girişi