KARIŞIK ŞİİR - M. RAGIP KARCI 
Yaramı sarmaya seni ararım
bir sesin bir elin bir de can yüzün
cevaplar getirdim soru sorarım
bir elimde şiir birinde hüzün
Yepyeni bir adın olmalı söylendiğinde dağları
Yüreği çalınmış bir çiçek gibi ağlatan
Söylendiğinde bulutları alıp indiren
Sulardan
Gülmelerinden umut yağmurları
Sesinden adamın yüreğine isyanlar dolduran
Sen
Yâni kelimelerimin yabanıl yarını
Yarın dediğim elimin ucunda bir kan
Onunla nice şiirler emzirdim
Nice kederler devirdim bilmedim
Yeni çıktın sen daha adın yeni çıktı
Daha yeni değiştirdim seni çağırmayı
Şiirin ve sesinin diliyle
Şiirler bu yüzden hüznün kapısından ayrılmaz
Kelimeler bu yüzden acıtır gözlerimi
Bu yüzden hayâlinin aynasını
Ne yana çevirsem kızıla bakan duvarlarda durur
Sen yine sokaklarımın tenhâlığında
yani benim sözlerime bakma
dolaşan delilere
Onlar ağırlıklarını senin ayaklarına döktüler
Bu yüzden ihtiyar bir yaprak gibi suskun duruyorlar
İşin kötüsü akıllarını yanlarına alamadılar
Belki de sen konuştuğun anda
Sesini duydukları yerde unuttular
Şimdi senin zamanın
Yâni gözlerinin
Şiirler ellerini tutsun diye rüyalarını uzatsalar
Tutar mısın?
ben nasıl durayım bu şehrin sokaklarında
bir bulutun yağmurundayım
bir yağmurun sesinde durur ellerim
dökülmeye hazır yapraklar gibi uykulardayım
ha rüyadayım, ha ellerine sarılmışım
sular ellerine akıyor sana akıyor
şiir sana bakıyor
yüreğim bir kurşun gibi atıyor
ha bakışlarının altında bekliyorum
ha bir şiirin namlusundayım
bir yanım çöl gibi bir yanım dağınık
geldin diye kulaklarım sestedir
gözlerim buğulu önüm karanlık
sözlerim yol bilmez bir nefestedir
İLGİLİ İÇERİK
