AĞLA GÖZLERİM - HASAN AKAY
Ağla gözlerim sen ağla
Her damlan bir duygudur
Düştüğün yer ızdırabın koynudur
Yemyeşil tarlalar
Kurumuş hazana terk etti yerini
Durgun sular bulandı
Güneşin sıcaklığı azaldı
arzı ak pak karalar kuşattı
Ağla gözlerim sen ağla
Yağmurlar bile erişemez sana
Kuşlar döndüler gurupla yuvalarına
Yuvaları sıcak, yuvaları şen
Sense tane, tane döküldün
Ipıslak sokaklara
Oysa! düne kadar renkliydi
Gönül sarayında her şey.
Bu gün ise başka bir gün
Zaman çığ gibi akıp gitmiş
Her şey parçalanmış
Siyahlara sahne olmuş.
Ağla gözlerim sen ağla
Kadehlere dolan sen, sen oluyorsun
Kalbinin yarasını
Gönlünde başlayan bağ bozumu
Sen getiriyorsun dile en güzelini
Bilirsin sen görmüşsündür
Basık tavanlı meyhanelerin içini
Meyhanenin her köşesi mutsuzluk doludur.
Barmen bön, bön bakarken insanlara
Barmen elindeki bezle kadehleri siler
Mutsuz insanlara içki sunar.
Duvarlar gelişigüzel çizilmiştir
Böyle meyhanelerin.
Bir tarafta resimler,
Bir tarafta oklu bir kalp
Ve altına eklenmiştir bir satır,
Sevgilim..!
Meyhanenin bir köşesinden ızdırab
Aheste, aheste yayılır plaklardan
İç çekişleri, oflar duyulur arkasından
Izdırab kokan nağmelere uyanda olurdu
Bazen de bir hıçkırık
Bütün meyhaneye yayılırdı
İşte o zaman herkesin sustuğu andı
Aynı ahenkte dönerken plak pikapta
Sen bütün görmüşsündür bunları
Sende yaşıyorsun.
Ağla gözlerim sen ağla
Bu ritme, bu ahenge sende uymuşsun
Bu apayrı dünya içinde
Yavaş, yavaş sende kayboluyorsun.
Bazen gözlerin takılır uzaklara
Uzakları görürsün bazen
Eskiyen bir romanın satırlarına takılırsın
Bu satırları üst, üste okursun,
Kapanıp açılırsın her saniyesinde
Bazen sende donuklaşırsın
O zaman ekran olursun
Zamana her şeyi aksettiren
Sessizce seyredersin.
Bir yağmur çiselenirken karanlık sokaklara
Parmaklarının arasında külleri uzamış
Sigarana bakarsın,
Kadehlerin ıslatamadığı
Dudaklara emredersin
O bir şeyler mırıldanır sana
Yine dalarsın uzaklara
Sessiz ve anlamsız ama içli
Ağla gözlerim sen ağla
Boşaltamazsın yine bilirsin de
Yüreğine dolmuş acıları
Koyu karanlık sokaklara dökülürsün
Ürkersin kendinden
Başın omuzlar arasına kasılmış
Eller cepte
Ceplerse bomboş
Adım adım sayarken sokakları
Her köşebaşına takılırsın.
Bir rüzgar eser sonra
Karanlığın koynundan uyanıp
Kırıldığını, ufaldığını hissedersin
İsyan edersin bütün kahpe yaşantılara
Haykıramazsın..!
Tane, tane damlalarınla.
Karanlık sokaklara bir şeyler söylersin
Sokaklarda anlamaz, karanlıklarda anlamaz
Sokağın bir köşesinden
Önüne çıkıverir
Bacakları arasına sıkışmış kuyruğu
Tüyleri karışık, perişanlığında bir it
Etrafında dolaşır
Bir şeyler ümit eder senden
Veremezsin..!
Çatlamış ellerinle okşamak istersin
El uzatamazsın
Beklediği o değildir senden.
Yine dudakların kımıldar
Bir şeyler mırıldanırsın
Belki bir küfür, belki de bir acı söz.
Ağla gözlerim sen ağla
Sen ağlarken doğmuşsun
Ağlarken öleceksin
Yaşlarını kimsenin silemediği
Acını ızdırabını
Bir avuç toprakla sileceksin
İLGİLİ İÇERİK