YOSUN - MUSTAFA MİYASOĞLU 
Gecenin en uç yerinde bir kadın Örer
saçını köpüklü mermere Parmaklan
ucundan tutar karanlığın Ve ömür
uzanır bilinmez yere
Saçlarından tuttum gecenin Yüreğinde
ne korku ne keder İçimde sonsuzluğu bir
sevginin Baktım yüzüne dünyalar değer
O ölüm ötesi kaygılarınla
Erişilmez sevgi kulesindesin Kuru
bir dal korkunun uzanışı Ve ürkek
bir tavşan gibi gözlerin
Çıkardım kalbini ay ışığına Yıkandı acının
bütün izleri Belki taş altında kemik ve kül
Bilinmez korkunun karanlık yüzü
Deniz yıllarca besler kalbinde Sonsuz
çırpınışlarını bir arzunun Duyulur
kayanın yeşil dilinde Bitmeyen açlığı o ilk
yosunun
(Rüya Çağrısı)
İLGİLİ İÇERİK
