HİÇ - NÜZHET ERMAN
Her gün aynı köşede hep aynı adam,
Akşama kadar bekleyip giden!
Merak ettim:-Kimi, ne diye?
Omuz silkti:-Hiç!
Her gün aynı kahvede hep aynı adam,
Kirli camlara dalıp dalıp giden!
Soracak oldum:-Neden, niye?
Ters ters baktı:-Hiç!
Her gün aynı yolda hep aynı adam,
Gönülsüz adımlarla gelip giden!
Kurcalayım dedim:-Nerden nereye?
Durmadı bile:-Hiç!
Her gün Sarayburnu’nda hep aynı adam,
Bütün gün aynı yöne
Bakarken, mavi bir ışık vuran yüzüne
Ve baktıkça gözleri ufalıp giden!
Sen gel de sorma:-Nereye, neye?
-Hiç!(Dedi, gülerek),hiç!
Taş gibi yani, hiç kimseyi!
Ot gibi yani, hiçbir şeye
Ve dolap beygiri gibi, hiçbir yere!
Onu bunu bilmem ama,
Bir kez olsun şöyle aylak aylak,
Ve de gerinerek baktınız mı hiç,
Bıraktınız mı hiç kendinizi göklere?
İLGİLİ İÇERİK
