KÜLLENEN ATEŞ - NÜZHET ERMAN
Kaleye bakan o içerlek evde,
Bir oturan var ki ışık yanıyor
Sen onu öyle ölesiye sev de
O unutsun! İnsan inanamıyor.
Yine beraber bir yürek, bir beden
Elele geçmek için mahalleden;
Bahçe içindeki o beyaz evden
İnsan onu çıkacakmış sanıyor.
İLGİLİ İÇERİK