MERSİN DESTANI - AHMET KUTSİ TECER 
Mersin, küçük bir limandır.
Bir iskele, bir de salon.
Kâh uyuklar, kâh uyanır,
Minimini bir istasyon.
Gemi gelir yükler gider,
Tren gelir, bekler gider,
Denkler gelir. denkler gider,
Vapur vapur, vagon vagon.
Pamuk, çeltik balya balya.
Sabun, zeytin dalya dalya,
Ne Adana, ne Antalya.
Yetiştirir böyle ton ton.
Toprağına soksan çalı.
Yeşillenir hemen dalı.
Bahçeleri birer halı.
Güzelleri balkon balkon.
Mersin Mersin dedikleri.
Pamukları, çeltikleri.
Sabah akşam yedikleri
Portakal, muz. turunç. limon.
Evlerinin önü Mersin
Mevlam seni bana versin...
Bu türküyü çok söylersin,
Tecer âşık oldun en son.
İLGİLİ İÇERİK