FISKİYE- ALİ MÜMTAZ AROLAT
Mehtap on beşindedir
Havuzdaki fıskiye,
Belki tutarım diye
Mehtabın peşindedir
Bahçenin loşluğunda
Biriken sessizliği
Pırıltılar deliyor,
Gecenin boşluğunda
Fıskiye yükseliyor.
Sonra birden vurulmuş
Gibi, renksiz durulmuş
Sulara inci inci
Düşerek can veriyor.
Fıskiyenin bu hali
Kalbe hicran veriyor.
Her sevdanın sevinci
Her sevincin hayali
Göz kırpılması kadar
Sonunda suya düşmek
Rüzgârda dağılmak var.
İLGİLİ İÇERİK
ALİ MÜMTAZ AROLAT HAYATI ve ESERLERİ
