AKŞAMLARIM - AHMET HAŞİM 
Her akşam üstü ufuklarda bir selâm ararım
Her akşam üstü uzak bir semâ-yi muzlimden.
Sükût ü zulmet olan bir muhît-i mü’limden
Doğar hayâtıma bir hicr-i dâimi sanırım.
Semâ, senin o zamân mâteminle, hüznünle
Deniz, senin o zaman hâtıranla mâlidir.
Havâda son nefesin ye’s-i rûhu hâkîdir,
Akar sular, dereler son nidâ-yi ye’sinle.
Emellerimde bu dem bir hubûb-ı târ uyanır.
Kederlerimde büyük bir sükût-ı zıll u havâ,
Başım elimde, uzaklarda ihtizâr-ı mesâ,
Dumanlı, gölgeli bir sâha-î hayâli uzanır.
Hayâl ü hissimi reng-i muhite benzeterek
Zevâl-i ömrümü seyreyliyor sanır nazarım.
Erir bu dem kalır ufkumda bî-ziyâ bir renk
Hakayıkım, elemim, zulmetim, düşüncelerim.
Şemîm-i valsını bir nağme, bir havâ, bir zıl,
Bu dem muhit-i hayâlâta anlatır bir bir.
Bu dem, bu dem senin, ey rûh-ı gâib ü zâil
Cunûn-ı ekşimi tenvime geldiğin demdir.
Buhâr-ı şâm ile dağlar, denizler, ormanlar
Gurub eder gibi bir başka cevf-i esrâra,
Uzak ufukların üstünde mest ü âvâre
Sükût-ı firkati ervâha Zühre nakleyler.
Başım elimde, sorar gözlerim ufuklardan
Şemîm-i vaslını bir nefha, bir havâ senden;
Bakıp ufûlüne her şâm-ı mü’limin sanırım
Doğar sükut ile akşamlarım mezârından…
İLGİLİ İÇERİK