KENDİ KENDİME - ÖMER FARUK TOPRAK
Esintili bir yağmur geçmiş camlardan
İnmiş damlara gözleri kapalı
Biraz ışık diyorum pencereme
Kaç yıl var bu keder yüzüne ineli
Bakıyorum çığlıklarla gidiyor kuşlar
Kopmuş beyaz bir bulut
Hızla kayıyor kavaklara
Belleğime indi birden
1945'te bıraktığım ışıltılı yüzün
Nerde güzel günlerin aydınlığı
Bozkır yolu gibi gözleri kör şimdi
Denize inen akasyalı bulvarımız
Odamda döndüm dolaştım
Bir dakika durdum pencerede
Deniz kokan esmer bir çocuk
Birdenbire düştü aklıma
Baktım kuru otların getirdiği bir gece
Kımıldamadan durdu sokağın ucunda
Bu saatte gelsen yapıştırsan yüzünü cama
Kıyıdan kurtulan bir kayık gibi
Açılırız Neruda'nın sevdiği kırlara
Dedim kendi kendime
Dağ yollarından geçtim
Yaban güllerl kopardım sana
Diken doldu ellerime
Sonra çile verdin çektim
Bir serçe telâşı girdi göğsüme
Bu yürekle Zap suyunu geçtim
Oysa damarım tıkanmıştı altı yıl önce
Ağır iyot kokusu karanlık deniz
Alıp götürdü beni
düşkünlerin gözbebeklerine.
Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi Şubat 1972, S: 245, S. 326-327
İLGİLİ ŞİİRLER