BİR ŞAİRİN HATIRA FOTOĞRAFI - AHMET SELÇUK İLKAN 
Adana'da doğmuşum,
Mirza Çelebi'de,
İlkokulu İstiklal'de,
Orta'yı Tepebağ'da,
Liseyi Erkek Lisesi'nde okumuşum.
Kimilerine göre doğuştan şair,
Biraz da ASİ doğmuşum
Ve en acısı Adana'nın barajında
Üç kere boğulmuşum.
O gün bugündür
Denizle aram açık,
Buz gibi soğumuşum.
Liseden sonra kendimi
Denizi olmayan Berlin'de bulmuşum,
Mimarlık okumuşum,
Mühendislik okumuşum
Ve matematik çıktıkça karşıma,
İnadına şiir okumuşum.
Ve annemi kaybetmişim
Bir şubat gecesinde,
Dünyadan soğumuşum.
Gel gör ki,
Dikeni de gülü de
O şehirde bulmuşum.
Ve bir sabah dikeni yoluma,
Gül'ü koluma alıp
İstanbul'a
Edebiyat Fakültesi'ne koşmuşum.
Daha ilk nefesinde gençliğimin,
Sürgün'ü Nazım'dan,
Gurbet'i Orhan'dan,
Hasreti Ahmed Arif'ten tanımışım.
Vurulmuşum taşına toprağına şiirin,
Yunus'la yoğrulmuş,
Nesimi'yle coşmuş,
Pir Sultan'la coşmuşum.
Bir gözümde Veysel,
Bir gözümde Köroğlu,
Dilimde Karacaoğlan, Emrah, Dadaloğlu,
Ne türküler yakmışım.
Necip Fazıl'la kaldırımlarda yatmış,
Atilla İlhan'la Maçka'da buluşmuş,
Ümit Yaşar'la yüzlerce kez aşık olmuşum..
Ve haykırmışım göklere,
Şairler severse işte böyle sever!
Yüreğimde can sesleri,
"Mendilimde kan sesleri"
Ve dilimde hep o şiirler,
Bir yanımda Can Yücel,
Bir yanımda Edip Cansever..
İşte bu yüzden,
Acıların şahını,
Aşkların ilahını,
Yalnızlığın padişahını,
Gölgesinden tanırım.
Ama ne zaman bir ayrılık çalsa kapımı,
Buz keser kanım, donar kalırım
Ve soluğu yine bir şiirde alırım.
Kısacası,
Adım Ahmet Selçuk,
Soyadım İlkan,
Bir söz vardır ya hani,
Tanıyan bir,
Tanımayan bin pişman.
Yetişir sanırım
Bunca sohbet, bunca ağıt, bunca ahh,
Şiirlerimin gözü yolda kalmasın,
Hadi bana eyvallah...
İLGİLİ İÇERİK
