Kullanıcı Oyu: 0 / 5

Yıldız etkin değilYıldız etkin değilYıldız etkin değilYıldız etkin değilYıldız etkin değil
 

ŞU (SAKA) DESTANI - İBRAHİM SAĞIR

Saka Türklerinin hakanıydı Şu,
Aslan gibi heybetliydi duruşu.

Milattan dört yüz yıl önceleriydi,
Başkent Balasagun konak yeriydi.

Beyleri bilgeydi, ordusu kavi,
Ona yoktu o devirde müsavi.

O muhteşem sarayında dururdu,
Günde üç yüz altmış növbet vururdu.

Dört bucaktan hep elçiler gelirdi,
Herkes onu yüce hakan bilirdi.

Çok değerli Armağanlar sunardı,
Bütün boylar için kıymeti vardı.

Başkente yakın bir kale kurdu,
Kalenin adını Şu diye verdi.

Türk boyları onu sever sayardı,
Buyruğuna seve seve uyardı.

Zaman hızla böyle akıp geçerken,
Bu iş oldu şu iş olmadı derken,

İskender’de Semerkand’ı geçmişti,
Şu’nun ülkesini hedef seçmişti.

Semerkand’ı geçti diye İskender,
Doğuya çekildi küçük devletler.

Şu’da telaş yoktu, gayet sakindi,
Beyler telaşlandı bu hal niçindi?

Kendi aralarında akıl yordular,
Varıp hakan Şu’ya boyun burdular,

“İskender yaklaştı buyruğun nedir?
Nasıl isterseniz alalım tedbir.”

Beylerin bildiğin hakan bilmesin,
Olmazdı, elbette, bilirdi kesin.

Kırk kumandanını öncü olarak,
Hücend Irmağına doğru salarak,

Gayet gizli göndermişti önceden,
Bir hesabı vardı elbet inceden.

Hakan tedbir almasın bu olmazdı,
Beyler onun bildiğini bilmezdi.

Öncülerden geldi bir akşam haber,
Ülkesine yönelmişti İskender.

Şu topladı hemen tüm beylerini,
Birer birer sordu hep reylerini.

Tedbir için nice akıl yordular,
Çekilmek üzre karar verdiler.

Her tarafa haberciler salındı,
Günlerce davullar kösler çalındı.

Tez hazırlık ve tedarik görüle,
Yola çıkmak için hazır durula.

Buyruk budur, çabuk hareket gerek,
Artık vakit daralmıştı giderek.

Gece vakti veda edip yurduna,
Tekmil boylar düştü Şu’nun ardına.

Gâh kağnılı, gâh binitli, gâh yaya,
Bütün gece yol aldılar doğuya.

Sabah olup, gün doğunca duruldu,
Buyruk üzre tüm çadırlar kuruldu.

Ordu savaş düzenine sokuldu,
Ne gerekse çaresine bakıldı.

Geceleyin sefer ani olmuştu,
Yirmi iki kişi geri kalmıştı.

Yanlarında haneleri de vardı,
Hepsi elli, altmış kişi kadardı.

Bunlar, Kınık, Yıva, Eymür’ler idi
Oğuz nesli hep bunlardan türedi

Kalalım mı gidelim mi derlerken
Konuşup, görüşüp, söyleşirlerken

İki kişi daha geldi bu ara,
Dâhil oldu bunlar dahi onlara.

Olmuşlardı şimdi yirmi dört kişi,
Onlarla da danıştılar bu işi.

İskender belki de gelmez dediler,
Gelse de burada kalmaz dediler.

Yeni gelenlere Kalaç denildi,
Bunlar da Kalacı diye anıldı..

İskender gelince bunları buldu,
Uzun saçlarından tanıyıp bildi.

Kimseye sormadan “Tük mânend” dedi,
Anlamı da Türk’e benziyor idi.

Şu ordusuyla Çin’e doğru yürüdü,
İskender’i peşi sıra sürüdü.

Uygur sınırına yaklaşıp durdu,
Ordusunu iki kısma ayırdı.

Genç kısmını savaş için donattı,
Yanlarına yaşlı bir beyi kattı.

İskender’le savaş için gönderdi,
Yiğitçe vuruşmak emrini verdi.

Genç ordu süratle yola düzüldü,
Hakan artlarından baktı ve güldü.

Beylerine dönüp dedi ki o an,
“Yardım dileyelim gayrı Tanrı’dan,

Bu kahraman Alpler muzaffer olsun,
Bu zafer tarihe hatıra kalsın.”

Genç çeriler gece baskın yaptılar,
Siperlerden bir çığ gibi koptular.

Yıldırımca saldırdılar düşmana,
Boyadılar dağı, taşı al kana.

Tam bir gece vuruştular düşmanla,
Sabaha erdiler şerefle, şanla.

Bir Türk genci kılıcını savurdu,
Düşman çerisine şiddetle vurdu.

Çeriyi ortadan ikiye böldü,
Yere kanlı birçok altın döküldü.

Türk çeriler altınları görünce,
Hayret ile şaşırdılar ilk önce,

Hep birlikte dediler ki “Altın, kan,”
Tarihe saldılar destanlık nişan.

Bu sözler oraya yakın bir dağa,
İbret olsun diye gelecek çağa,

Hep Altın kan dağı diye söylendi,
Daha sonra ona Altın Han dendi.

Bu savaşta yenilince İskender,
Hakan Şu’yla barış yapmayı diler.

Anlaşırlar, barışırlar o zaman,
İskender çekilip gidince, Hakan,

Bir şerefli nam bıraktı ardına,
Toplayıp orduyu döndü yurduna.

Geri dönüp Şu şehrini kurdurdu,
Şehire bir gizli tılsım koydurdu.

Bu tılsım yüzünden kimse geçemez,
Üzerinden Leylek dahi uçamaz,

Diye nam bırakıp kavuştu üne,
O nam ile söylenip, geldi bu güne,

Tarih böyle bir rivayet etmiştir,
Şu destanı işte böyle bitmiştir.

Tarihten süzülüp gelen bu destan,
Türk ırkına sunar şan üstüne şan.

Ey Türk genci nerden geldiğini bil,
Bunlar senin ecdadındır el değil.

İLGİLİ İÇERİK

ŞİİRLER

İBRAHİM SAĞIR ŞİİRLERİ

SON EKLENENLER

Üye Girişi