HÜZÜN ADLI KIZ ÇOCUĞUNA - TURGAY FİŞEKÇİ 
Yavrucuğum annen seni
Yerleştirdiğinde içine
Bakla tarlasında ipekten bir sarı ottu
- Bir ağacın üzerinde izlerdim onu
Üzerinde kundak bezi mi
İlkokul önlüğü mü belirsiz giysisi
Altında çiçek sapları bir çift eğri bacak
Beyaz yakasının ortasında uysal başı papatya -
Bir avuç su damlasıydı
Güneş ve rüzgarla
Altın oldu
Annen özgürlüksüz bir dünyada yaşadı yavrucuğum
Saçları kesildi
Anahtarı yalnız kendisinde olan bir evi hiç olmadı
Belki bundan, sessizlik ve geceden korktu
Bir çocuğu oldu kendinden uzak
Kardeşin erkekti ama tıpkı annesi
Bakışları ezik ve yumuşak
Sesi kedi sızlamaları
Düşlerinde annesini dövülürken görürdü
Annen aşık bir kadındı yavrucuğum
Seni hep özledi
Yüzünde Nataşa'nın, Mado'nun, Valya'nın çizgileri
Aşık kadınlara özgü hüzün
Ve güldüğünde bir ay oluveren ağzı
Yine de çiğneyemedi dünyayı
Kimi zaman yaşamayı denese de
Bir düşünce olarak sevdi sevgiyi
Ben annenin karşısında hep yalnızdım Hüzün'cüğüm
Anneni sevdiğim için acı çektim
Veremli bir cam işçisinin üflediği
Kanla boyanan çeşmibülbül gibi
Sonsuz renkliliğinde sevgimizin
Kanımın kızıllığı parlardı
Gün geldi, yalnızlığın onuru
İnsanlığın onursuzluğu oldu.
İLGİLİ İÇERİK
