AYRILIK SONU -TURGAY FİŞEKÇİ 
Uzandım yüzükoyun
Sayar gibi tek tek saniyeleri
Sayıyorum yüreğimin her vuruşunu.
Biri sonuncu olacak
Ve bitecek sonsuz bekleyiş.
Oysa alışkın değilim böyle şeylere
Bilinmeyen, karanlık bir korku içimde.
Sevilmeye alışmışım
Bütün teyzeler, amcalar sever beni
Her gittiğim yerde önüme yemekler gelir
Anneler beni öğütler çocuklarına
Alışmışım sevgi içinde yaşamaya.
Herkese en iyi yapabileceği verilse
Bir evin babası olmak düşerdi bana.
Kalamadım kıyılarda
Denizlerde hep
Dalgaların üzerinde
Fındık kabuğu sandalla.
Akşamları sevinç taşıdığım bahçesi
kayısı ağaçlı ev
Bir limandaydı, güneşli bir günde çıktığım
Kavisli, dar sokaklarında
Voleybol oynadığımız mahalle çocukları
Severlerdi abilerini
Hepsinin saçlarında asılıdır avuç içimin sıcaklığı.
Bana her şeyi yaptıran aslında biri:
Öğrenci ağzında karanlık fısıltıları yakınlığın
Kabakulaklı yanağına inen akşamdan
Ayıramazdım gözlerimi.
Her şey geçip gitti işte
Zeytinli yamaçlarda tutulduğumuz
yağmurlar gibi.
Yine fındık kabuğundayım
Uzandım yüzükoyun
Sayıyorum yüreğimin tek tek atışlarını
Ölümle bile bitse kapının çalınışı
Uzağımda bu gece fren ve ayak sesleri
Yatmış uyuyor içimde
Yıkık bir kentin kanayan yerleri gibi geçmiş
Sen'le oturduğumuz geceler
Güney'de görülen bir düş imiş.
İLGİLİ İÇERİK
