ÇAKAL YILDIZI - HÜSEYİN FERHAD
Mini minnacık bir yıldız
gecenin, çölün eteğinde,
daha bir küçülüyor sanki
ona bakıp içlendiğimde
Bir koşu gitsem şimdi
öbür tarafına Kuveyt’in
mümkünü var mıdır acep
Hirnik’i alıp gelmenin
Sütle zemzemle yıkasam
toza batmış eğnini,
döksem önüne aşka dair
haznemdeki bütün kelimeleri
Hicrî takvime göre
yaz hengâmı bitti sayılır,
korkarım yine bu macera
bir başka bahara kalır
Geçen Cuma Mekke’de
taşlanarak öldürüldü biri,
iki şişe rakı içtim
linç edilen benmişim gibi
Uğrunun tekiydi herhal
nesepsiz bir haramî,
ezilmiş bir çift üzüm
gibiydi ama kara gözleri
Onun ruhu olsa gerek
şu küçük gri yıldız,
yüzlerce yıldızın arasında
baksana nasıl da yalnız
Üç vakittir bir çakal
sürüyor izimi itinayla,
çürük kokusunu aldı kalbimin
öleceğimi sanıyor budala
Devemin gölgesine bak
sokuldu dün ikindi,
yağlı bir dilim ekmek
vermekten alamadım kendimi
Boşuna beklersin evlad
lâkin Hüseyin Ferhad’ın leşini,
Kerbelâ’dan görebilmek mümkün
çünkü kasr-ı Şirin’i
(Varlık Dergisi Kasım 2000)
İLGİLİ İÇERİK
