ONLARIN SESLERİYLE-1 - KEMAL ÖZER
bir yolculuk daha başlıyor ozan için. Elinde
bir tek sözcük. Bir dalga ucu, yürüyen
kalabalığın denizinde. Belli değil kimin
ağzından çıktı, nereye taşıyacak hangi titreşimi.
Belli değil, çünkü bir salkımın taneleri
nasıl benzerse birbirine, tıpkı öyle
söylenenlerin de söyleyenlerin de her biri.
Bir tek sözcük bile olsa ozanın elinde
biliyor ki çıkılan yolculuğun sonu
o sözcüğü söyleyene varacak, o sözcüğün
taşıdığı titreşime. Çünkü döktüğü ter
sözcükler arasında yürüye yürüye
dönüştürecek onu da o kalabalıkta
sesini sokaklara taşıran birine.
ONLARIN SESLERİYLE-2
buluşuncaya kadar orda burda savrulup duran
binlerce başıboş anı
kimi çoktandır çağrışımı eksik sözlerle
söyleyenden yoksun bir şarkı
kimi darmadağın bir düş
belli değil hangi göze nasıl bir uyanıştan yansıdığı
niye bırakıldığı unutulmuş bir karanfilden
kiminin bir kaldırıma sızıyor ışığı
kiminde her darağacından bir şafak
her ağıttan biz dize, her yıldönümünden bir yankı
artık ne darmadağın ne unutulmuş ne eksik
hiçbiri sahipsiz değil onların sesleriyle buluşalı
ONLARIN SESLERİYLE-2
ileriye doğru itildiğini duyacaksın sen de
daha dünyaya gelmene bunca yıl varken,
duyacaksın daha ilk soluğu ciğerine çekmeden
senin için de söylenmiş olduğunu o şarkıların.
Üst üste konan taşlarla bir duvarın nasıl
yükseldiğini görmeden daha, anlayacaksın
sözcükler değildi o şarkılarda sana ulaştırılan,
onlar için atılmış adımlardı, yürünmüş yollardı.
Bileceksin, söylemeye daha başlamadan,
sesinde bir güneş taşıdığını bugünden yarına,
bugünden yürek yüreğe geleceksin söyleyecek olanlar
yarın söylemeye daha başlamadan o şarkıları.
İLGİLİ İÇERİK