RENKLERİN UYKUSU - MUSTAFA NECATİ KARAER
Gökyüzü, kuşlar, şeftali çiçekleri
Herkes kendi türküsünü çağırır.
Halı deyip de geçmeyin insanlar,
Bizim de uykumuz gelir geceleri,
Bizim de bir insan yanımız var.
Çıldırtıcı bir güzel gök üstümüzde
Pespembe ülkeleri kadınların
Ve yasak kapılar.
Bir yerinde alacakaranlığın
Üçgenler, elipsler, dar açılar.
Sonra iri ışıkları koparır bir el,
Durur aklının bir köşesinde,
Resimler de ne güzel,
Çerçevesi ayak izleri.
Çalar bir odada uzun uzun
Çingene pembesinin iş saati,
Duvarlar bir keyiflenir bir gülümser,
Boşalması yakın bir havuzun,
Kelimeler, yarım heceler, sesler…
Koyu lâcivert duraklardan sonra
Kara sularının kenarından,
Usulca inebilirsin geceye.
Artık ağaçların rüzgârından
Korkma ve aldırma pencereye.
Uzun kapkaranlık bir kuyuda,
Islak ve yıldızlı öpüşler
İçinde çalkan dur kayıklar gibi.
Savaşır gerçeklerle düşler
Toprağa düşen kar gibi.
Gecelerin gelip geri attığı
Aynı sular, aynı iskele,
Değişen küreklerin izi.
Akla gelen düpedüz kaçmak ama
Dört nala koşan bir attır sabah
Ki bırakmaz peşimizi.
İLGİLİ İÇERİK
MUSTAFA NECATİ KARAER ŞİİRLERİ
MUSTAFA NECATİ KARAER’İN ŞİİRİ
MUSTAFA NECATİ KARAER HAYATI ve ESERLERİ
