NAMIK KEMAL - İBRAHİM ALAADDİN GÖVSA
Bir zamanlar, vatanı birçok zâlim bürüdü;
Milletim sevenler zindanlarda çürüdü.
Yetîm kaldı çocuklar, yoksul oldu kadınlar;
Her gün güzel vatana geliyordu bin zarar.
Meşrûtiyet, uhuvvet sözü artık kalmadı,
Hürriyetin ismini kimse ağza almadı.
O zamanlar, Kemâl Bey zâlimlerle çarpıştı,
Milletin uğruna zindanlarda çalıştı.
Vatan, millet ne demek kimse yoktu fark eden;
Hürriyeti, vatanı bize odur öğreten.
Toplar gibi sesine bütün millet uyandı,
Doğru, büyük sözüne düşünenler inandı.
Vatanını ne kadar sevdiğini gösteren
Su sözleri Kemâl’in kalbinize kazılsın:
“Milletimin feyzini sağlığımda görmeden
Ben ölürsem tasıma mahzunluğum yazılsın”.
Ümidini görmeden, acık gitti gözleri;
Fakat iste İnkılâb bütün onun eseri.
On Temmuz’un topları hatırlatır hep onu;
Gökyüzünde sancaklar selâmlıyor ruhunu,
İLGİLİ İÇERİK