BİR KERE DOĞRUL ATAM! - BEHÇET KEMAL ÇAĞLAR - Edebiyat Meraklılarının Sitesi

BİR KERE DOĞRUL ATAM! - BEHÇET KEMAL ÇAĞLAR

Beni imrendiriyor kendine gözüm yaşı
Siniyor toprağına, bak, usul usul, Atam!
Sensiz anlamıyorum hiç bir çeşit sevgiyi
Bırak taşı – toprağı, içimde kurul Atam!

Yine Anıtkabrinin düştüm eteklerine.
Sel sel dökül omuzumdan, gönlümde kurul Atam!
Bir ben miyim sanırsın eli böğründe kalan
Sensiz öksüzden beter, ulusun yoksul, Atam!

Dağlar başı dumandır, yurdun hali yamandır,
Rüzgârlar avutmuyor, bayrak yine dul, Atam!
Çırpınıp durmaktasın, biliyorum orda sen
Senden daha sabırsız orda hangi kul Atam!

İstanbul’dan Samsun’a çıkar gibi yavaşça
Buraya dönmek için bir çarecik bul, Atam!
Çil yavrusuymuş gibi dağılsın şu cüceler
Bir kerre doğrul Atam, bir kerre doğrul Atam!