AYRILIK - BİRHAN KESKİN
kaç gecenin çölüdür bu ayrılık
kaç şiirin dölüdür üstüme
örttüğün bu ince sessizlik
kalbim alış artık, kır kendini
kendi duvarında, sesini
kendi duvarına haykır.
tesadüfen birbirine rastlamış
başka başka aşklarsınız siz artık
geceyle gündüz gibi birbirine
ayrılmış. O ki rüzgar, bir zaman
senin çölünde kumlar uçurmuş,
o ki gece ve esmer, görmüyor
sahrayı, sesi içinde karışmış.
her ayrılıkta kendine saplanan bir hançer
kendi sabrını deneyen tas,
kendi uykusuzluğunda yatak oldun.
kül koy simdi yanına korunun
seni kavuran onu da yakmasın.
askla besle kendini, gül yetiştir,
sardunya çoğalt.
ki, sen asktan ve ayrılıktan
başka ne anlıyorsun.
İLGİLİ İÇERİK
