DÖRTLÜKLER -BAHATTİN KARAKOÇ

DÖRTLÜKLER -BAHATTİN KARAKOÇ

MUHASEBE

Has bahçeyi sardı dikenle ayrık,
Ağa da, kâhya da başına buyruk.
Mukaddes ülküler ölü yatarken,
Herkesin koştuğu hep yağlı kuyruk! ...

KİME KALMIŞ

Er veya geç bütün tavanlar çöker,
Taban çökmez ama her yükü çeker.
Hesap görülmeden defter kapanmaz,
Elbet bir gün biri çıkını döker.

YAĞMA

Şu şaşkın dünyada yer-gök alçaldı,
Bir yağma başladı çalanlar çaldı.
Kefenmiş, rütbeymiş, makammış derken;
Ne ehliyet kaldı, ne mezar kaldı...

MUKADDES SIR

Âşık güler, aynalarda gül açar;
Kıraçlar yeşerir, gök ışık saçar.
Muhabbet yağmuru düşmeyen yerde,
Ne bir ceylan meler, ne bir kuş uçar...

HER AĞIZDAN BİR SES ÇIKAR

Kimi koru diyor, kimi çal diyor;
Kimi yürü diyor kimi kal diyor.
Kimi Hakk rızası güder oruçlu;
Kimi nefsin iti, 'aman yal' diyor.

SOKAKLARIN KADERİ

Ağzı ıslak yapan sokağa yürür,
Kimi papuç sürür kimi çul sürür.
Boynuzu boyunu aşan her meddah,
Satılmış itlere övgü döktürür.

BU MUDUR DENGE

Dorukta oturur yerden alçaklar
Atları ürkütür kuru şakşaklar....
İmanlı horlanır,imansız vurur;
Kızıla boyanır en masum aklar.