CENNET - ALİ AKBAŞ
Cennet yüzlü çocukların sessizliği bölerdi uykularımı,
Yaralarım aman vermezdi canıma,
Hırçın dalgalar hep benim kıyılarımı döverdi.
Güneşli günlerimin geceleri soğuk olurdu.
Sabahın ayazında boşa çıkardı bekleyişlerim.
Sen bir ucunda yalnızlığımın,
Ben öteki tarafında hiçliğin...
Uzatırdık ellerimizi birbirine,
Mesafeler girerdi hayâllerimize.
Sancılı hasretin izin vermezdi ağlamama.
Boğazımda düğüm olur kalırdın...
Kendimi attığımda gecelerin koynuna,
Yıldızlara seni sormaktan başka bir şey gelmezdi elimden.
Oysa Aşk'ın güzel olduğu öğretilmişti bize.
Uzayan yollarda kalmamalıydı öyleyse bakışlarım.
Durup durup hasretin kamçısı değmemeliydi ruhuma.
Yarım kalmamalıydı sevinçlerim günün batışında.
Ve sen bu kadar uzakta olmamalıydın
Onca mesafelere rağmen...
Ey ölümü aratan hasret!
Ey içimde yarım kalmış şiir!
Ey yalnızlığımın karanlık kenti!
Ey beni suskunluğa boğan özleyiş!
Şahit olun çaresizliğime,
Şahit olun..
İLGİLİ İÇERİK