UZLET (*) - HALİT FAHRİ OZANSOY
Lambayı kıstım biraz mehtaba dalmak için
Mavi bir ışık vuran camların arkasından.
Gök, bir zümrüt köpük ki eriyor için için,
Bahçede bademlerin, çamların arkasından.
Yakındaki evlerin şekli: Garip bir ejder!
Uzaktakilerini gecenin eli silmiş.
Tâ derinde, ikişer üçer yanan kandiller
Sıra sıra inciler gibi ufka dizilmiş.
Gözlerim yorulunca bu rüya âleminden
Bir lahza süzüyorum şu uzlet odasını:
Sobanın alevleri karşısında şimdi ben
Aşkı sönen kalbimin tutuyorum yasını…
Kalbimde eski ateş söndü, bir duman oldu,
Hissettiğim sade bir şefkattir kâinata.
Gözlerime gecenin, uzletin hüznü doldu,
Şu tatlı mehtap gibi ağlıyorum hayata…
Kızıl Toprak, 16 Kanun-i sani 1926
(*) Uzlet: bir köşeye çekilmek, topluma karışmamak
Hayat, C.1, Nr.13, 24 Şubat, 1927, S. 11
İLGİLİ İÇERİK
