VATANA MERSİYE - ENİS BEHİÇ KORYÜREK ŞİİRLERİ
Bir kanlızulmet oldu, husûf eyleyip hilâl;
Düşmüş vatan, zaferle müşerref değil cidâl...
“Osmanlılık nişânına” aks etmemiş güneş;
Söndürmesin mi nûrunu artık bu infiâl?.
Çoktur elem hikâyesi Türk oğlunun, yazık...
Tarihe belki sığmayacak böyle bir melâl!..
İbretle bak şu millete âid felâkete;
Her vak’a yükletir bize bir sermedî vebâl..
Ulvî bir ıstırâb ile ulvî diyâr için
Zâr ağla, ey gönül, ki ümid oldu pâymâl..
“Ertuğrul’un yolunda” müebbed figâne gel;
Mâtemlilerle mâtem için imtihâne gel!..
***
Sancâk muhakkar oldu meserret harâmdır;
Mâtem bu gün hamiyyete bir ihtirâmdır..
5Mâtem ki: Annesiz kalarak biz yetim iken
Hûnin bir ihtirâz ile düşman bi-kâmdır..
Efsûs... giryelerle bu kanlar yıkanmıyor;
Zirâ bu bir cerihâ değil, katliâmdır!..
Âh.. ağla, ağla!.. Ağla, fakat hiç unutma ki:
Bir katrenin mukâbili bin intikâmdır..
Makhûr şehkâlar ki yanar intikâm için
Osmanlıintibâhına kudsî peyâmdır...
Yansın müebbeden bu elemlerle yanmayan,
Âlî vatan felâketini dert sanmayan!
***
Meşhûm bir nefsle füsûn ettin, ey felek;
Her bir hevesli goncayıhûn ettin, ey felek..
Şarkın semâlarında bütün yıldırım saçıp
Eyvâh... Sen hilâli nigûn ettin, ey felek..
“Ertuğrul’un diyârı” kederlerle zâr iken
Aldın diyârı, derdi füzûn etdin, ey felek..
Bir câm-ıpür-zafer “Tuna”dan isteyenlere
“Gâzi Meriç’de” tâli’i dûn ettin, ey felek..
“Sultan Murad” merkadine hürmet etmedin;
Binlerce Türk’ü hasma zebûn ettin, ey felek..
Bir def’a bakmadın yıkılan hânumanlara
“Gurbette rüzgârıperişân olanlara..”
***
Düşmanla çiğnenince bu giryân büyük vatan,
Âlemde oldu, “belde-i hicrân” büyük vatan..
Mâzi-i mefâhirindeki envârıgayb edip
Hâlin karanlığında mıpûyân büyük vatan?..
Âtî fezâlarında bekâ isteriz bu gün;
Lâkin değil miyiz buna şayân büyük vatan?..
Hülyâyıravzâlar ve yeşil tarlalarla hep
“Cennet”ken oldu bizlere “nirân” büyük vatan..
Geçmiş baharlarda bütün câme-feyz iken
Bir müfteris şitâ ile uryân büyük vatan...
Âh.. Ey büyük vatan, ne revâ bunca gam sana;
Yok, yok figân değil, yakışır hep na-gam sana
Ey girdbâdlarla bütün pür-cefâ hilâl,
Ey tâli’in cefâlarına müptelâ hilâl!..
Zulmet-i vücûd nûrunu setr etti zulm ile,
Ey “Türk ilinde” gözlere fahr-i semâ hilâl!..
Şimşekler eyliyor bütün âfâkıçâk çâk,
Ey berk u ra’d içinde merâret-nümâ hilâl!..
Hâin husûf kırsa da hep in’ikâsını,
Yoksun minarelerde fakat rûşenâ hilâl..
“Osmanlı yurdu” bezl ediyor mevce mevce kan;
Ey “Osman”ın emellerine âşinâ hilâl!..
Yâd et, Enîs, böyle muazzam felâketi;
Bir an unutma ağladığın devr-i nekbeti
3 Şubat, 1328 (Enis Behiç, “Mersiye-i Vatan”, Şehbal, 4.Sene, 3.Cild, S.73, s.7, (1 Nisan 1329/1913)
İLGİLİ İÇERİK