SON KUMAŞ -YAŞAR NABİ NAYIR
Görmedim ilham atını
Ben bu şiir sanatını
Bir deli kızdan okudum
Sanatı öğretti bana
Ben de bu tezgahtan ona
Türlü kumaşlar dokudum
Altı buçuk yıl emeğim
Gönlüm, elim, gözbebeğim
Eskidi sırtında bütün
Tam gözü doldurduğu gün
Sevgiden almış gibi hız
Ansızın evlendi o kız
İstedim ünler salacak
Bir yaman örnekli duvak
Örmek o ruhum geline
Ay ışığından bir ipek
Gamla beraber bükerek
Taktım ömür iğnesine
İğneyi ilkin derime
Sonra çürük gözlerime
Saplayarak, titremeden
İşledim üç günde bakın
Solmuş ümit yaprağının
Üstüne her duygumu ben
Sanatım ermişti sona
Gitti merasimle ona
Ellerimin son hüneri
İşte o kızdan bu kumaş
Her yanı kıpkırmızı yaş
Ertesi gün geldi geri
NOT: BU ŞİİR TDK'NIN ŞİİR SEÇKİSİNDE"MUSTAFA SEYİT SUTÜVEN'E" AİT GÖSTERİLMİŞTİR. İKİ ŞAİRE DE EKLENMİŞTİR
İLGİLİ İÇERİK
YAŞAR NABİ NAYIR HAYATI ve ESERLERİ
