YOLCULUK - SABRİ ESAT SİYAVUŞGİL
Bir yaz günü, odamda kaparken bavulumu,
Çekecek koltuğumun parmakları kolumu
Her zamanki sesiyle bana: “Otur” diyecek.
Bütün kış geceleri duyduğum laflarıyla
Çıplak bir kadın gibi beyaz çarşaflarıyla
Beni uyutmak için yatağım esneyecek.
Yolda, adımlarımı çağıracak geriye ,
Aralık kalan kapım belki dönerim diye
Penceremde buğudan bir damla yaş donacak.
Yürürken sağ omzuma hafif sesle ötüşüp,
-Bir evden anlaşılmaz fısıltılarla düşüp-
Bembeyaz bir el gibi bir güvercin konacak.
Dudağımı gizlice çekerek dudağına,
Akşam gibi düşecek vagon basamağına
Garda beyaz, dumandan bir kadının bedeni.
Son kampana çalacak ve son düdük ötecek
Mesafeler bir nokta halinde küçültecek
Külrengi istasyonda mendil sallayan beni..
İLGİLİ İÇERİK
SABRİ ESAT SİYAVUŞGİL ŞİİRLERİ
