DERİNLİK ÇİZGİLERİ - YAHYA AKENGİN
I
Yürürler bilerek bitmeyeceğini çöllerin
Elbet bir vahada gün akşam olur...
Kervanlar içinde bir gizli yürek,
Gitmiyorsa Leylâ’ya yol haram olur...
Dönerler, gözlerinde parıltılar yok
Son çağ akşamlarında kaybetmişler ışığı
Çiçekler açmış da bahar yok
Aldıkları müjdeler, yalan artığı...
II
Eğilir düşüncelerim hep o yolculuk mâcerâsına
Evsiz ve ocaksız insanlarla mağaralardan,
Ateşler ve mâbetler ve nağmeler yüklenerek,
Katılırım geceleri tüketme yarışma
Gâh zaferler gâh esirler getiren nâralardan,
Biriken bir sel alır coğrafyayı...
Ta ki ezanlar karışır da tarihin akışına,
Yüklenir, kalbimin bir köşesi dünyayı
III
Döndükçe dünya büyür korkular içimde
Güneşin kör olduğu enlemlere doğru,
Sarhoş kaptanların aldırmadığı bir koşu...
Haritalar kitlenmiş anahtar kimde?
Bilenler gemide, kilitli ağızları...
Bizi bir zamanlar mağaralara kovan canavarlar,
Oynamışlar yerli yerinde, üstelik çağdaş bakarlar...
Her gün böyle sabahlarına uyandığım şehir,
Kalbimin bir yanına yüklediğim dünyadan kopmuş;
Susunca bir yük, söylesem mermilerle döner gelir...
Derinimde türküleri, ıssız yörelerin,
Çağa düşmen, bana dost, şehirde yaban...
Ajanslar yıldızlardan haberler geçedursun,
Konar nice gönlün bağlarına baykuş,
Bunalım der geçersin, olmaz haberin...
IV
Bakarsın bir derviş hüznüne bürünmüş dağlar
Dağlar ki belki yola çıkmış kervandılar
Söyleşirken çiçeklerden bir lügat üzre,
Su bulanır, dil bulanır ve inceden fikirler;
Karışır hoyrat rüzgârlarla sellere...
Ve siz ey yüreğinde boşlukları mağaralaşan çağdaşlar
Yediniz gül devrini, söner bülbüllerin ocağı
Söyler zafer diye cürmünüzü baykuşlar...
İLGİLİ İÇERİK