BEN BİR GÜZ AKŞAMINDA DOĞMUŞUM - İLHAN YÜKSEL
Ben bir güz akşamında doğmuşum
Bir köy evinde zemheri soğuklarında
Çığlık, çığlık kurbağa sesleri
Bir mum yahut bir ay ışığı
Bacalarından girer aydınlatırdı
Görürdünüz insanların yüzlerinde okunan
Yılların getirdiği
Bütün çileyi, kırışığı
Öylesine duygu yüklü olurdu insanları
İlham alıp türkü yakarlardı
Bir kağnı gıcırtısından
Manalı sesler duyardınız,
En küçük sevinçten, üzüntüden
Yahut dağda koyun güden;
Çabanın kavalından flütünden,
Hani bir akşam olsa derdiniz
Büyük anneniz kurt masalları anlatır
Annenizden türküler;
Dedenizden sizi başka dünyalara götüren
Hikâyeler dinlerdiniz
İkindi vakti bacalardan yükselen tütünden
Şiirler yazar resim çizerdiniz
Bir ay doğardı sapsarı
Biterdi bütün yorgunluğunuz derdiniz
Bir başka olurdu köy akşamları
Her renkten renkleri bilirdiniz
Dokunurdu halılara kültürümüz kilim, kilim
Hele bahar gelince dağlarda ovalarda
Renk, renk ve hoş bir iklim
Bir çiçeğin açması, ırmağın çağlaması,
Kuşların neşesi,
Rüzgâr vurunca ağaçların sesi
İlham verirdi sazlara kavallara
Bir kadının türkü yakması
Kirlenmemiş derelerde
Suların şırıl, şırıl akması
Bir sessizlik çökerdi ortalığa
Akşam olunca bir ay doğardı altın sarısı
Bir köşeyi cinler tutar diğer köşeyi periler
Bacayı al karısı
Düğün odalarında leylimli türküler
Köy odalarında cengaverli masallar
Sobayı tutuşturan tezek ve kokusu
Dışarıda karanlık korkusu
Ve metrelerce kar
Ve bu gün
Göklere yükselen beton direkler
Acımasız hissiz yürekler
Ne ormanların hayali kaldı
Ne ağaçların eli
Ovalar yağmalanmış bumu?
Çağdaşlığın bedeli
Ay sarı doğmuyor artık
Ar damarı kurumuş
Ve bir nesil yırtık mı? Yırtık
Haykırası geliyor insanın
Nerde insanlık?
İLGİLİ İÇERİK
