AYINDA YOL ALIRDIM - İLHAN YÜKSEL
Takvim yapraklarını yırttığım günleri say
Say ki ne beklemişim yollarını seneler
Say sen gideli saat, saat ve gün, gün ay, ay
Ne gün doğdu bahtıma ne gül açtı bahçeler
Dibi görülmez sonsuz bir boşluğa bıraktın
Geceler günler aylar şu saatler karıştı
Hayatın baharında neydi bir bakış baktın
Tükenmeyen ızdırap hep art arda yarıştı
Tükettim be vefasız yoluna ne takvimler
Ne saatler ne günler ah; ne aylar tükettim
Güz ayında yaprağın döküldüğü ekimler
Şu şakağa kar eken ne sayılar tükettim
Her bahar gülden önce açardın yaylalarda
Güller solarken senin hep güllerin olurdu
Kış olur dökülmezdi gülün beyazdın karda
Gülücük saçardın hep, ne dillerin olurdu
Işık verir gözlerin bakışlar çevrilirdi
Simsiyah kirpiklerin ok olur kaşların yay
Zülfüne doladığın yiğitler devrilirdi
Güneş gibi doğardın söner görülmezdi ay
Güller açtın bahar mı hep sizin yaylalarda
Su vermiyor çeşmeler su vermiyor kurudu
Ak düşürdüğün şimdi saçlarım beyazlarda
Gül açtığında Nar, a yaktığın hayat durdu
Gülüşenim soldu döktü baharında yaprağım
Sorma halimi giydim sen gideli karalar
Sazlık idi çöl oldu kurudu şu toprağım
Issız kuş uçmaz kervan geçmez oldu buralar
Bahtıma bir değişmez tuttun kitabe yazdın
O gün bu gündür sorma önümü görmez oldum
Kara yazdın kalemin beyazdı sen beyazdın
Ah şu yalan hayatın zevkine ermez oldum
O gidişle dönmedin geri gittin unuttun
Ayında yol alırdım ışıktı geceleri
Çölde gölge gibiydin göklerde bir buluttun
Kışları kılardın bir bahar vardığın yeri
Gün ettim sen gideli hep günümü gün ettim
Taş kesildi yüreğin bağladın şu zülfüne
Yollarına durdum kırk sene ömür tükettim
Taş insafa gelirken yine duymadın yine
Seneler geçti ışık vermedi pencereler
Ne perdeler açıldı ara verdi geceye
Her gün daha simsiyah kesildi şu geceler
Yokluğunda ne kapım açılmıştı kimseye
Şiirler yazdım sana acı dolu gam yüklü
Ufukları süzerek, sonra yollara baktım
Ne acılar çektim ah, hep küçüklü büyüklü
Ah, kendimi dönülmez şu boşluğa bıraktım,
İLGİLİ İÇERİK
