YURDUMUN İNİLTİSİ -MEHMET EMİN YURDAKUL

Balkan Savaşı yıllarında ülkemiz büyük yenilgiler ve büyük bunalımlar içinde yüzmekteydi. Daha, kısa bir süre öncesine kadar Türkiye’nin birer ili niteliğindeki birkaç Balkan devleti aralarında birlik kurmuşlar, imparatorluğun ana sınırlarına saldırmışlardı. Bu saldırının verdiği acı sonuçlar bir yana, ülke kendi içinden de tehlikeli çalkantılarla sarsılıyordu. Mehmet Emin Yurdakul, aşağıdaki manzumesinde o dönemin acılarını ve elemlerini işlemiş, bir kurtarıcı çağırmıştı. O günlerin ünlü dergisi «Türk Yurdu»nda çıkan bu çağrısına iki sayı sonra yine kendisi cevap verecek, ordunun her şeyi çözümleyeceğini anlatacaktı. Şairin bu ümidi boşa gitmemiş, Türk ordusu gerçekten de derlenip toplanarak bir süre sonra düşmanları epey geriye atmış, Edirne’yi de Bulgarlar’dan geri almıştır. «Yurdumun İniltisi» aynı zamanda serbest nazmın bizde —sınırlı yapıda da olsa— hecedeki belirli ilk denemelerinden biri sayılabilir.

Evlâtlarım, yedi iklim dört bucak

Benim keskin kılıcımdan titrerken,

Bugün böyle hayvan gibi horlanmak,

Zincirlere hazırlanmak!.. Bu neden?

Neden, neden... Kölem olan milletler 

Bana demir vursunlar?

Hâzineme haraç veren devletler 

Harabeme saltanatlar kursunlar?..

Reva mı ki toprağım 

Devletimden alınsın?

Başta gezen bayrağım 

Çamurlara salınsın?

Şu göğsümde ağlayan 

Beşiklere merhamet!

Kara yaslar bağlayan 

Türbelere riayet!

Ben hiç bir gün bu zillete düşmedim;

Nerde benim o Orhan’ım, Halil’im?

Nerde benim o Turgut’um, Zenbilli’m?

Nerde benim o Köprülü’m, Reşid’im?

Ah ne oldu, bozuldu mu eski kan?

Uyuştu mu yürekler?

Kalmadı mı, arslan pençe bilekler?

Yok mu beni kurtaracak kahraman?

Revâ mı ki toprağım 

Devletimden alınsın?

Başta gezen bayrağım 

Çamurlara çalınsın?

Şu göğsümde ağlayan 

Beşiklere merhamet!

Kara yaslar bağlayan 

Türbelere riayet!..