HASBIHÂL
Ooh yavrular! Seyrederken,
Sizi her gün penceremden,
Hatırıma neler gelir…
Mazi, o bir definedir,
Onu biraz açsan fırlar,
Birçok zehir hatıralar.
O mezarın çıyanları
Akrepleri, yılanları
Fakat sakın korkma, ara
Göreceksin, o medfenin
Biraz kuytu, biraz derin
Yerlerinde neler, neler
Ne tükenmez hazineler
Saklanmıştır… Vaktiyle biz
Ne sıkıntılar çekmişiz.
Okumak, öğrenmek için;
Düşündüm de güldüm demin.
Size ne mutlu çocuklar!
Güzel kitaplarınız var,
Hocalarınız da iyi,
Öğretiyorlar her şeyi,
Tahta, rahle hep mükemmel;
Hiçbirisi yoktu evvel.
Hasırlarda sürünürdük,
Evlere hep cahil döndük.
Bize nispet bugün birer
Küçük âlimsiniz sizler.
Okuyunuz, okuyanlar
Çok şey bilir, çok şey yapar
Muradına onlar erer,
Cennete de onlar girer.
Onlar cidden mesut olur,
Bu geçit pek korkuludur.
Öğrenmezsek yolu, izi
Yolda kurtlar kapar bizi!
Okumalı, oynamalı,
Hiç işsiz oturmamalı.
İşledikçe bu makine,
Çarklarına, dişlerine
Kuvvet gelir. Boş duranın,
Tembel tembel oturanın,
Bu asırda ekmeği yok.
Evet, işsiz oturan çok;
Fakat hepsi de tok değil.
İşlemeli el, kol
İşledikçe boğaz doyar,
İnsan gözleriyle görür…
Alet işler, el övünür.
Derler, her söze kanmayın!
El tutarsa yürür saban
Eldir sabanı da yapan.
Hasbıhâl: Söyleşi.
Mazi: Geçmiş.
Hatıra: Anı
Medfen: Mezar.
Muazzez: Değerli
Güzin: Seçkin
Güzide: :Seçilmiş
Şakirt: Öğrenc
Rahle: Önüne bağdaş kurularak oturulan küçük ders çalışma masası
Murad: Dilek, arzu
Mes’ud: Mutlu
İLGİLİ İÇERİK
SİS ŞİİRİNİN TAHLİLİ - TEVFİK FİKRET
DOKSAN BEŞE DOĞRU --TEVFİK FİKRET
MAİ DENİZ ŞİİRİNİN OSMANLICA YAZIMI - TEVFİK FİKRET
TEVFİK FİKRET HAYATI ve ESERLERİ
