NE SEN LEYLA'SIN ARTIK NE DE BEN SANA MECNUN - ARİF ARSLAN 
Sana baktım tertemiz duygularla bir anlık
Gözlerinden gönlüne daldım da çıkamadım.
Ondan sonra ömrümün kalan kısmı karanlık
Dipsiz bir kuyudayım aşkın onmaz mahkûmu
Şu kalın duvarları bir türlü yıkamadım…
Ellerin bir abluka, parmakların kelepçe
Her yerimde dolaşır sarar sarmalar beni
Çaresiz kıvranırım sıktıkça incittikçe
Saçlarının her teli aslanpençesi gibi
Ruhumu bedenimi yorar tırmalar beni
Yaz günü üşüyorum korkularım kâbusum
Sensizliği özledim sen benim sonum oldun
Tükettim ümitlerin müthiş sermayesini
Elimde hiçbir şeyim kalmadı artık şimdi
Harcadım mirasını bir gecede mahvoldum
Artık yollarda sefil bir sarhoşu görürsen
Bir tekme de sen vur ki yıkılıp gitsin yere
Artık ne sen Leyla’sın ne de ben sana Mecnun
Oysa ben senin için katlanmıştım nelere
Bu sevdanın uğruna göğsümü gere, gere…
21 Haziran 04 – Bakû
İLGİLİ İÇERİK