AŞKA SUSAMIŞ GÖNLÜM - ARİF ARSLAN 
Herkes uykuda şimdi,
Gecelerin koynunda
Meleklerin kanadında,
Bilmem kaçıncı rüyada…
Bir ben varım uyanık,
Ve bir de garip gönlüm.
Taşır talihsiz başımın derdini,
Yıllardır üşenmeden, gücenmeden.
Bir mola verse hemen çıkar kafesinden
Koşar bir ipek saçlıya,
Bir kalem kaşlıya,
Bir mahmur bakışlıya konar.
Şarkılar söyler ona,
Şiirler, güfteler yazar
Ve besteler yapar kendince
Mırıldanır içinden de benden bile gizler
Güler mi, ağlar mı bilinmez
İşinin sırrına hiç erişilmez…
Sonra kuş uçar, kervan göçer de
Fark edilir ne yaptığı.
Kalıverir yalnız öylece…
Ağlar, sızlar, dertlenir…
Saçını başını yolar,
Gözlerini ağartır yollar…
Erir gider gün gibi,
Sararıp solar susuz kalmış çiçekler gibi…
Kuruyup, dökülür yaprakları,
Çatlar susuzluktan dudakları…
Acırım akan gözyaşlarına
Aşka hasret yüreğine de
Bir teselli ararım ona
Olmayacağını bile bile…
Yorma beni artık ey deli gönül,
Umutların nafile…
Çıkar mı sanıyorsun sana acıyan,
Seni yürekten seven,
Hiçbir şey beklemeyen…
Senin sevdiği gibi kim sever
Kim senin kadar sana verir değer…
Bu dünya, ah bu dünya...
İşte, onlarınmış meğer!
İLGİLİ İÇERİK
