SENSÌZ GECELER - ARİF ARSLAN
Yatağım ısınmaz düşlerim donar,
Buzdan bir hücredir sensiz geceler.
Şakaklarım zonklar, gözlerim yanar;
Bitmez işkencedir sensiz geceler...
Dertlerle kavrulur, yanar içerim,
Ümitsizlik eker, korku biçerim.
Herşeye bir “olmaz!” deyip geçerim;
Yolumda bir devdir sensiz geceler...
Sesler işitirim çatıdan, damdan,
Kaçarım gelirler diye arkamdan.
Büzülür kalırım öyle korkumdan;
Virane bir evdir sensiz geceler...
Düşman gibi gezer damarda kanım,
Düşman gibi beni saran yorganım.
Yastığım, döşeğim ve çarşaflarım...
Sanki bana eldir sensiz geceler...
Sabahlara kadar yokuşlar aşıp,
Derelerde gezip, dağlar dolaşıp,
Yorulur düşerim çöllere düşüp;
Vefasız bir yoldur sensiz geceler...
Dilimde tüy bitti dert yana yana,
Daha rastlamadım bir anlayana.
Tükenmez dertlerim gelmez lisana;
Bir bilsen nicedir, sensiz geceler..?
Bitmez işkencedir sensiz geceler...
İLGİLİ İÇERİK