ORPHEUSA ŞİİRLER-1 - HİLMİ YAVUZ
herşey kanser! bu sayrılı
ve çorak kentten
pis, murdar
hüzünler bile kurtar-
amaz olduk... çok gördüler...
duygular yumrulmuş, kalpte kirler
var söz’ün kanserine geldik:
katı sözcükler ve taş
gibi ele gelen şiirler-
le donatıldı bu kent...
yıkım, aşkı; çöküş, umudu
imliyor şimdi;
göğünse yavaş yavaş
dökülüp ıssız bıraktığı sfer
katı... kaskatı...
artık keder bile keder
vermiyor; acı, acıyı unuttu;
güneşle kandili ayırdedemez olduk
-kanserli saatler!..
sevinç, bulaşıcı bir sayrılık
gibi tiksinç; kapılar çürüyor
durdukları yerde, açmanın anlamı yok,
kapamanın da...
hiç... hiç...
İLGİLİ İÇERİK
HİLMİ YAVUZ HAYATI ve ESERLERİ
ORPHEUSA ŞİİRLER-2 - HİLMİ YAVUZ
bekleyen isterse beklesin...
beklerler... lambalar kuruyor;
gül, daha tohumdayken solmaktan
bıkmış; dallar, kusmuklu; bir vinç,
gitgide ağırlaşan, batan sokaktan
kendini kaldırmayı deniyordu... –bırakmış...
ey siyah kanser! bu kenti
niye kuşattın kuşlarla? daha beter-
i mi var!
aynalar artık sırsız olarak da
gösteriyor göstereni; belki bir
akrebe tırmanan duvar; yıkılan ölü
sur sesleriyle dolan erguvan
ve... len terani!..
dili zebani olan sen! şair, deccal,
ya da neysen... artık sus, yeter!
görünsen de bir, kaybolsan da, ey orpheus,
ne fark eder!...
İLGİLİ İÇERİK