AH HAYAT! - HAYRİ ÜNAL
Onu gördüm yine, bir akşamüstü,
Yolların, kördüğüm olduğu yerde.
Issız sokaklarda bir ceylan gibi,
Ah etti, inledi, ağladı bir de! ..
Sararmış çehresi yorgun duruşu,
Sessizce birini arar gibiydi.
Hayallerde gezen, o masum gözler,
Son defa birini sorar gibiydi...
Neydi o çilekeş, bembeyaz aklar,
Ya da o çizgiler şakaklarında.
Kaybettim büsbütün hayallerimi,
Hasretin, en mahrem sokaklarında...
Dökülür yapraklar hatıralardan,
Yaşanır mı o gün bir daha başka.
Vurulmuş şafakta, bir Ferhat gibi,
Ya da Mecnun gibi en büyük aşka! ..
Bir telaş, bir hüzün sabaha kadar,
Şavkı düşer her gün göründüğünde.
Sokaklar ayrılık bestesi yapmış,
Sokaklar; esrara büründüğünde! ..
Belki bir çilekeş, belki derbeder,
Belki boynu bükük garip, serseri.
Yorgun sokaklarda kaybolur gider,
Sabahlara kadar, ayak sesleri...
Gülmüyor yüzüme, karanlık evler,
Ruhum ateşlerde yüreğim darda.
Gezindim durmadan bir çocuk gibi,
Ya da yetim gibi kaldırımlarda! ..
Yollar dile gelir hep bir ağızdan,
Her gün onu söyler, onu heceler.
Uzanır üstüme bir yorgan gibi,
En azgın günahı örten geceler...
Artık uğramıyor bu caddelere,
Kaldırımlar öksüz, sokaklar yetim.
Duymak istiyorum bir cümle hayat!
Siz mi kazandınız, ben mi kaybettim! ..
İLGİLİ İÇERİK