AĞLAYAN HATIRALAR - HAYRİ ÜNAL
İn cin uykuya dalmış, tutmuş gibi nefesi,
Yalnız esrarlı adam bekliyor orta yerde.
Duvarda yankılanan bir ince ayak sesi,
Ve sonunda kol gezer sessizlik caddelerde...
Damla damla dökülen hasretin gözyaşları,
Nazlı bir gelin gibi süzülerek indiler.
Yere uzanan toprak ve tüm sokak taşları,
Karanlıkta ağlayıp, seherlerde dindiler...
Yalnız esrarlı adam yürürken dönüp bir de,
Seyretti o camlardan süzülen ışıkları.
Gezindi saatlerce kim bilir aynı yerde,
Sabaha dek kol kola mehtabın âşıkları...
Rüzgârlar niye soğuk, niye hırçın esiyor,
Gecenin bu vaktinde evlerin arasından.
Homurdanan dev gibi estikçe acıkıyor,
Dayanılmaz oluyor vurdukça narasından...
Düşen bir yaprak gibi zamanı incitmeden,
Dalar o yorgun gözler sessizce yine dalar.
Dertli âşıklar gibi çekilip de gitmeden,
Doldurur sokakları ağlayan hatıralar...
İLGİLİ İÇERİK