LOŞ BEŞİK -HÜSEYİN CAHİT
I
Söz kervanı uğurlandı akşama. Sen
kollarını mühürledin yüzünde.
G/öç yolları kenetlendi dişlerinle birden
bire. Uyurgezer memelerin iki
sis çanı şimdi ıs’sız göğsünde.
Rüyâ tapınağında çınlayan bir aşkın
sihirli tâbiriyle uykudasın:
‘Ruhum yine senindir’. Ve çocukluğun
yüreği ağzında çıkagelir ince bir buluta
tutunarak: ‘Mavi göç seninledir’.
Çocukluğun kirvesi hâlâ üşüdükçe karlı
doruklara kanmayan bir içim su.
Hâlâ korkar cumalardan/cenazelerden.
Sabahların barok göğüslerini usul
usul emerek ısınır. Göç yolları birdenbire
ana rahminde tadımladığın
kutsal iniltilerle açılır gökyüzüne.
II
Söz kervanı kundaklandı akşama. Sen
o dantelli beşikteki sen değilsin şimdi.
Nemli kirpiklerin incecik bir mecazla
iki şahin gölgesi düşürür gençliğine.
Ödülümdür, sana dilsiz anılarımı verebilirim.
Fanidir anılar: ‘Ömrüm yine senindir’
(Albenidir incelikli bir ayraç içinde).
Göz bebeğine sardığın uykusuz geceler de
yalnız sana ait pervanelerindir bilirim.
Artık kalbimin unutkan sayfalarını
yele verebilirim. Ömrüm yine dinlenir.
Hâlâ solgun sayfalarda tuza belenir çığlığın
dudaklara kanmayan bir içim su tadında.
Hâlâ korkar yıldızlardan/uçurumlardan.
Ama sen umursama, sıkı tutun belleğine
ovalarda kırlaşan o gezgini hatırla
ve yetinme serapla, aşk sende ne ararsa
her şahinli beşikte ömrünce onu ara.
ŞİİRLER